Op initiatief van Wieteke van Dort is op 19 februari 2011 de Commissie Monument Tarakan opgericht met de volgende doelstelling:
"Het, in samenwerking met de Oorlogsgravenstichting (OGS), oprichten van een monument voor de slachtoffers van de batterij kustartillerie van het voormalige Koninklijk Nederlands Indisch Leger optredend te Tarakan, die tegen alle regels van het oorlogsrecht zoals verwoord in de Conventies van Genève, als krijgsgevangene op zee zijn omgebracht door de Japanse vijand op 19 januari 1942."
Omdat zij een zeemansgraf hebben en er geen graf bestaat dat door hun nabestaanden en anderen kan worden bezocht, is het monument op een ereveld van de OGS met hun namen het materiële symbool om hen te gedenken.
En zo geschiedde. Het monument is gerealiseerd. Eigenlijk is het geen monument maar een grafsteen. Van vrijwel alle militairen die zijn vermoord na hun overgave is het graf bekend, dan wel het massagraf waarin zij zijn bijgezet. Hun nabestaanden en anderen kunnen hen eren en gedenken bij hun graf. Dit gold niet voor de slachtoffers van de kustbatterijen. Zij hadden een zeemansgraf.
