Dertig rijen tulpenbedden is een autobiografische gedichtenbundel waarin Osborne aan de hand van een tweetal gedichtencycli de deuren opent naar een stukje familiegeschiedenis. In kleine vitrines liggen oude gesprekken uitgestald, wachtend op een uitleg, de letters kwetsbaar in hun liefdevolle verwijten. Een regel uit de cyclus De trap! Een familieverhaal beleefd en geleefd door de ogen van de auteur. In Dertig rijen tulpenbedden gaat Ruud Osborne terug naar zijn geboortegrond. De bakermat van een gezin dat opgroeit tussen de kleurrijke bollenvelden van Noordwijkerhout. Enerzijds een betrouwbaar hoekhuis met een muurtje en haar onduidelijke bewoners en anderzijds het vertrouwde schoolplein en zijn vrienden; tegengestelde plaatsen waar een jambuurt-kind onder de wind van zee en duinen schoorvoetend begon aan zijn leven.