'Melancholie, dat besef van tijdelijkheid en ijle droom dat het leven juist zo draaglijk maakt.' Gerrit Komrij
In Vermorst geluk houdt Frits Criens vanuit een melancholische gemoedsstemming, met mildtreurige zelfspot, zichzelf een spiegel voor. Daarin komen ambities en verlangens die geen werkelijkheid werden, als terugkerende thema's naar voren, net als taal en dichterschap, ouder worden, liefde en dood. Het niet uitgesproken, maar alom aanwezige levensmotto van de dichter 'Tegenslag leidt tot zelfkennis,' is de rode draad die de gedichten van deze bundel met elkaar verbindt. Dat maakt Vermorst geluk tot een uitgebalanceerd werk, geschreven door een dichter die naar vorm en inhoud aansluit op de romantische traditie vanaf eind 18e eeuw.
