Carlos Sagrera (1987, Madrid) toont in zijn schilderijen interieurs, ateliers of ruimtes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. De ruimtes roepen meteen associaties op uit het verleden, als kijker vraag je je af of het bestaande interieurs zijn of dat ze zijn bedacht door de kunstenaar. Je wordt nieuwsgierig naar het achterliggende verhaal en associeert wat je ziet met je eigen verleden of met foto's van vervlogen tijden. De afgebeelde meubels en voorwerpen herkennen we als die uit de jaren '50 en '60. Dit was de tijd waarin de grootouders van Carlos hun huis inrichten in de heersende mode. Dit was tevens het huis waar Carlos als kind woonde. Het zijn picturale representaties van ruimten waar hij heeft gewoond, vanaf zijn jeugd tot op heden. Sagrera werkt met een foto archief van de plekken uit zijn verleden die hij vergelijkt met het heden. Zo verbind hij niet alleen verleden en heden maar ook zijn eigen ervaringen en herinneringen van deze plaatsen spelen een belangrijke rol in het werk. Sagrera is een groot bewonderaar van de Nederlandse 17e-eeuwse schilders en weet deze periode uit de kunstgeschiedenis die hem zo inspireert op een heel eigentijdse manier te interpreteren. Hij wisselt zijn zeer verfijnde realistische stijl af met abstracte elementen. Zijn werk beweegt zich dus tussen figuratief en abstract. Het verstrijken van de tijd, de huiselijke verwering, het collectieve en eigen geheugen, de kunstgeschiedenis en het mysterieuze van het leven van alledag zijn typerende thema's in zijn werk. Hij ontving na het voltooien van zijn academie in Spanje een stipendium om te werken in de befaamde Spinnerei in Leipzig. Sagrera voelt zich verwant aan de schilders van de Leipziger Schule en weet een eigen interpretatie te geven van de werkelijkheid in zijn collageachtige werk waar de vervreemdende ruimtes deels verbluffend realistisch zijn weergegeven en andere delen een grote mate van abstractie tonen.