Iedere avond, als haar vader en moeder ruzie hebben, kruipt Jettie diep onder de dekens. Ze snapt niet precies waar het over gaat. Moeder praat over mensen die nog net op tijd als lid bedankt hebben, en vader zegt heel vaak: “Ik wil nu niet meer terug.” Later begrijpt ze, dat het over de NSB gaat, waar haar vader lid van is. Andere kinderen pesten haar er mee. Ze zeggen dat ze luizen heeft en wachten haar op na schooltijd, om haar in elkaar te slaan en haar spullen te vernielen. Als het Bevrijdingsdag is en de oorlog eindelijk voorbij is, is iedereen blij, maar Jettie en haar familie niet. Hun vader is opgepakt en hij moet drie jaar zitten. Ze moeten van de boerderij af, gaan bij opa en oma wonen en Jettie wordt enorm gepest op de nieuwe school. Ook haar meester doet daar aan mee: zij mag nooit een vraag stellen als ze iets niet begrijpt.In dit aangrijpende verhaal vertelt Jaitsche Wassenaar hoe zij de oorlog als kind en als buitenstaander van de hele gemeenschap beleefd heeft. Volwassenen en kinderen rekenden haar de keuze van haar vader aan. Nooit voelde ze zich begrepen, nooit was ze veilig. Het heeft haar diep geraakt.Dit boek is geschreven vanuit een kind, maar zeker niet alleen voor kinderen bedoeld.
