De kampen zijn hét symbool van het naziregime. Ze staan voor de zo kenmerkende moord en terreur. Er bestonden vele soorten kampen, waarvan de concentratie- en vernietigingskampen het meest berucht zijn geworden.
Voor de dagelijkse gang van zaken in de kampen zijn duizenden mensen verantwoordelijk geweest. Ze hebben er gewerkt als bewakers, maar ook in de administratie, de keuken, de garage en het technisch onderhoud. Het personeel bestond voor het merendeel uit Duitsers, maar ook Nederlanders waren betrokken. En niet alleen in Amersfoort of Vught, maar ook in de buitenlandse kampen.
In ‘Helaas heb ik in Auschwitz pech’ komen die Nederlanders, mannen en vrouwen, naar voren. Wat waren dat voor mensen? Wat heeft hen ertoe bewogen om dit werk te gaan doen en hoe kijken zij erop terug? Hans de Vries verdiepte zich onder andere in bewaard gebleven correspondentie en tekent het rauwe leven in de kampen op vanuit een nieuw perspectief: dat van Nederlandse personeelsleden.
Hans de Vries is oud NIOD-medewerker en is specialist op het gebied van Duitse concentratiekampen en gevangenissen.
Ik heb een vraag over het boek: ‘'Helaas heb ik in Auschwitz pech' - Vries, Hans de’.
Vul het onderstaande formulier in.
We zullen zo spoedig mogelijk antwoorden.
