Verzamelde gedichten van de oud-winnaar van de Libris Literatuur Prijs. Zijn gedichten zijn een diep-tragisch en melancholisch zoeken naar contact, waarbij verwondering zijn drijfveer was. Bernard Dewulf overleed onverwachts op 23 december 2021, hij was pas eenenzestig jaar oud. Bij leven verschenen ‘slechts’ drie dichtbundels van zijn hand: Waar de egel gaat (1995), Blauwziek (2006) en Naar het gras (2018). Dewulf was een zeer begenadigd observator die het leven in heldere taal vatte en naar absolute precisie streefde. Er zijn weinig dichters die zo stijlbewust en op de punt van de naald schrijven. Zijn gedichten kunnen worden gezien als een diep-tragisch en melancholisch zoeken naar contact, waarbij verwondering zijn drijfveer was. '[Bernard Dewulf] zijn literaire poëzie verrast met sterke scènes, trefzekere taal en beklijvende beelden. […] Indrukwekkende bundel.' [waardering: 4 sterren] EO Visie 'In omvang bescheiden, maar vol mooie, melodieuze mijmerverzen.' VPRO Gids 'In het gebundelde, niet al te omvangrijke poëzie-oeuvre valt de melancholie op, maar ook de stijlvastheid, het observatievermogen, de precisie alsof hij 'op de punt van de naald' schreef.' De Morgen 'Dewulf was de dichter van één toon, die van de zorgvuldige, intieme, mooi geformuleerde zinnen.' Trouw Letter & Geest 'Geen man die zo inlevend en zinnelijk over kunst kon schrijven als Bernard Dewulf.' Humo 'Dewulf was de dichter van één toon, die van de zorgvuldige, intieme, mooi geformuleerde zinnen.' Trouw ‘Dewulf schreef puntgave gedichten over schijnbaar alledaagse onderwerpen. Dankzij zijn scherpe observatievermogen werpt hij subtiel een ander licht op situaties en dingen.’ De Standaard