‘Tokio mon amour’ van Ian Buruma is het portret van de schrijver als jonge man en van Tokio, de stad die hem mede vormde. Toen Buruma in 1975 aankwam in Tokio, wist hij niet wat hem te wachten stond. Hij was in Amsterdam en Parijs gefascineerd geraakt door Japanse films en theater en dus reisde hij naar de bron. Die wilde hij zelf ervaren. En Tokio wás ook overweldigend. Een stad die zich na de oorlog aan het heruitvinden was, maar waar het verleden wel zichtbaar bleef. Hier begon voor Buruma een levenslange liefde. In ‘Tokio mon amour’ schetst Ian Buruma met zijn bekende scherpe blik de spanning tussen oost en west, de sfeer van Tokio in de jaren zeventig en de positie van de gaijin, de blanke buitenlander in Japan: bevoorrecht, vrij, soms verguisd, maar altijd marginaal. Het is een bijzonder verhaal over de wens om grenzen te overschrijden: culturele, kunstzinnige en seksuele. 'Buruma is een scherpe observator met een briljante geest. Zijn beschrijvingen zijn ijzerstrerk.' – The New York Times The New York Times ‘Met veel vaart en humor beschrijft Buruma zijn jaren in Tokio.’ – Het Parool Parool ‘Buruma vermijdt in zijn memoires elk cliché over Japan. Hij heeft oog voor het vreemde zonder in exotisme te vervallen. De theatrale fantasieën waarvan hij getuige is, vat hij in weergaloze beschrijvingen die hij afwisselt met liefdevolle portretten van de kunstenaars aan wier verbeelding ze ontsnappen. Het maakt dit boek tot een opwindende reis naar een cultuur die eind jaren zeventig een periode van ongebreidelde creativiteit beleefde.’ – De Tijd De Tijd ‘[M]eer dan de moeite waard’ – Michel Krielaars, NRC Handelsblad NRC Handelsblad ‘In tien vlot en beelden geschreven hoofdstukken dompelt Buruma de lezer onder in de ‘uitzinnige’ aspecten van het Japan van de late jaren zeventig’ – Martijn Kruk, de Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer