In 2011 begon de Arabische Lente. Twee jaar later verhuisde de Nederlandse journaliste Eduard Cousin naar Caïro. Hij laat zien hoe gewone Egyptenaren naar het recente verleden en de toekomst kijken. In ‘Nu de wereld niet meer kijkt’ vertelt journalist Eduard Cousin over het roerige afgelopen decennium van Egypte. Begin 2011 waren de ogen van de wereld op dit land gericht, toen ook daar de massale protesten van de Arabische Lente losbraken. Twee jaar later verhuisde de Nederlandse journalist Eduard Cousin naar Caïro en trof ook toen een vol Tahrirplein aan, met demonstranten tegen de Moslimbroederschap van president Morsi. Cousin ging aan de slag voor lokale media, ontmoette zijn Egyptische vrouw en maakte de protesten van dichtbij mee. Inmiddels kijkt de wereld niet meer toe, maar de gevolgen van de Arabische Lente zijn in het dagelijks leven onverminderd voelbaar. Hoe kijken gewone Egyptenaren naar het recente verleden en de toekomst? Wat zijn de dromen en zorgen van de eigenaar van Cousins stamcafé; de boer in de Nijldelta die besluit op zijn landbouwgrond een huis voor zijn zoon te bouwen; de journalist die zich schikt in het schrijven van staatspropaganda; en de moslimbroeder die nog steeds droomt van een islamitische staat in Egypte? In ‘Nu de wereld niet meer kijkt’ verbindt Cousin hun verhalen soepel en invoelbaar met zijn eigen verhaal en de politieke, economische en sociale ontwikkelingen, en geeft zo een levendig en gelaagd beeld van dit intrigerende land. ‘Cousin kent de inheemse media goed. (…) Hij beschrijft de spanningen van binnenuit.’ – Nederlands Dagblad Nederlands Dagblad