Na de schijnbare verlossing in Ik ben de Verlosser niet probeert Johannes naar verlichting te zoeken in het aardse, wellicht gedroomde bestaan. Een intens verslag van de zomermaanden in een stilstaand jaar. Dat ik verliefd aan het worden ben is goed nieuws voor de poëzie misschien maar slecht nieuws voor mij persoonlijk hoogstwaarschijnlijk Hoewel Johannes van der Sluis de liefde leek te hebben afgezworen, komt hij in Profane verlichting tóch weer in haar ban. Elke woensdagmiddag na therapie gaat hij naar hetzelfde café in Rotterdam waar een intrigrend barmeisje zijn bestaan steeds meer verlicht. La Liberté ou l'Amour! In zijn derde, surrealistische bundel doet de dichter op intense wijze verslag van de zomermaanden in een jaar waarin alles stillag maar die onder zijn vergrootglas mythische proporties konden aannemen. In de gedichten is een melancholiek en berustend man aan het woord, die vanaf een barkruk de wereld langs zich ziet gaan. Met ironische humor beschouwt hij de wereld die bevolkt is met weirdo's, zichzelf niet uitgezonderd, die proberen aan de bar alle wereldproblemen op te lossen. Met mededogen schildert hij portretten van gewone mensen. Achter de gedichten, die op het eerste gezicht komisch lijken, schuilt een Weltschmerz en een gelatenheid, die de gedichten indringend maken en van een dubbele bodem voorzien. Een gelaagdheid die eerst doet lachen en dan doet huilen. Van der Sluis maakt van de lezer eenzelfde droeve clown die hij in zijn gedichten uithangt. Literair Nederland Van der Sluis neemt de lezers in zijn bundel mee door zijn leven van alledag aan de had van wat nog het meest een dagboek lijkt te zijn. Achter de gedichten, die op het eerste gezicht komisch lijken, schuilt een Weltschmerz en een gelatenheid, die de gedichten indringend maken en van een dubbele bodem voorzien. Een gelaagdheid die eerst doet lachen en dan doet huilen. 08-03-2022 Literair Nederland