Een jongetje springt in de gracht om zijn pingpongbal te redden. Een mislukte kunstenares staat op het dak van een verzorgingsflat en herbeleeft een bijna dodelijk ongeluk. Een jonge man gaat dwars over een spoorlijn liggen om erachter te komen of hij nog wil leven.Met vaste hand schildert Gerda Blees in dit debuut een wereld waarin mensen tot het uiterste gaan om de werkelijkheid naar hun hand te zetten. De tien verhalen in Aan doodgaan dachten we niet bevatten zulke verbluffende, beeldende en ritmische zinnen dat ze het zouden verdienen om te worden ingelijst. Stuk voor stuk pareltjes, deze tien korte verhalen van meesterverteller Gerda Blees. Trefzeker schetst zij doodnormale, dagelijkse situaties met een angel en een diepdonkere rand die je bij de strot grijpt. Zuiver en glashelder beschreven. Zonde om ze achter elkaar uit te lezen, beter één per dag zodat je er nog lang, genietend op kunt kauwen. ZIN Ingetogen maar smeulende verhalen [...]. Veelbelovend, deze jonge schrijfster. Trouw Blees' verhalen confronteren ons ermee dat het noodlot onafwendbaar is, terwijl wij, lezers, het zien aankomen en even machteloos als verlekkerd staan toe te schouwen. Dat het noodlot ze toch niet voorspelbaar maakt, komt domweg doordat Blees goed en origineel schrijft. NRC Handelsblad Tien verhalen die stuk voor stuk verbluffend goed geschreven zijn en je geregeld naar adem doen happen. (...) Een overtuigend schrijfster. Literair Nederland Verhalen om na lezing een voor een in te lijsten. LINDA.