Technologie maakt ons sterker, sneller en slimmer. Wat betekent die technologie voor ons zelfbeeld, de relatie met ons lichaam, met andere mensen, met onze omgeving? Worden wij cyborgs, moderne mens-machines? De cyborg (cybernetisch organisme) sluit aan bij het verlangen naar de maakbare mens. Op dat verlangen spelen films, reclames, mode en videoclips gretig in. De cyborg is van een onrustbarend angstbeeld een wenselijk ideaalbeeld geworden. In Ik, cyborg onderzoekt Anneke Smelik het beeld van de cyborg in sciencefiction en andere vormen van populaire cultuur: van reclame tot sciencefiction, van videoclip tot computergame, en van technomode tot schoonheidsideaal. Zij stelt dat wij haast ongemerkt kenmerken van de cyborg overnemen in ons dagelijks leven en in de manier waarop wij ons aankleden en vormgeven. Daarbij komen kwesties aan de orde zoals de invloed van de cyborg op het zelfbeeld van mensen, in de vorm van een gewenst haarloos lichaam. Maar ook komen de verschuivende grenzen tussen mannelijke en vrouwelijke cyborgs aan bod en de verhouding tussen het superieure geheugen van de cyborg en het falende geheugen van de mens. Prof.dr. Anneke Smelik is hoogleraar Visuele Cultuur op de Katrien van Munster leerstoel aan de Radboud Universiteit Nijmegen en publiceert over film, kunst en mode in de huidige beeldcultuur.