Als men over autokerkhoven spreekt dan denken de meeste mensen aan de “sloop”. Plaatsen waar afgedankte auto’s bij elkaar staan, gesloopt worden en waar bezitters van oudere auto’s reserveonderdelen voor hun oude bolide kunnen krijgen. Autokerkhoven zijn echter vrijplaatsen waar rustende, roestige schoonheden hun laatste rustplaats vinden en geduldig wachten op hun onafwendbare einde. Deze lustoorden geven een prachtige en onvoorspelbare symbiose te zien van het spel, dat de natuur met de auto’s in verval en ontbinding doet. Het zijn prachtige vrijplaatsen geworden, waar een schat aan autohistorie ligt opgeslagen. Het zijn zeker plaatsen, die de moeite waard zijn om ze te bezoeken. Tot voor enige jaren werden deze plaatsen met rust gelaten, totdat milieufanatici bedachten, dat deze plaatsen wel eens belastend voor het milieu zouden kunnen zijn. Gevolg was, dat het ene na het andere oudere autokerkhof geruimd moest worden, voordat er überhaupt bewezen was, dat deze vrijplaatsen echt milieubelastend waren. Dit boek tracht hier een antwoord op te geven en tevens wil dit boek de schoonheid van de nog bestaande autokerkhoven laten zien. Vader en zoon Op de Weegh – auteurs van het succesvol in Nederlands, Engels en Frans uitgegeven 'het “lot van de slapende schoonheden'” over de mysterieuze autocollectie van Michel Dovaz – hebben lang geaarzeld of ze de opdracht tot het samenstellen van een boek over bedreigde en al geruimde monumentale autokerkhoven moesten aanvaarden. Maar ze zijn er aan begonnen en nu laaiend enthousiast. Het is een prachtig boek geworden met maar één boodschap: “Redt de laatste nog overgebleven monumentale autokerkhoven in Europa”.