Uit de inleiding van auteur Anke Brus: ´Toen mijn kind geboren was, werd ik erg benieuwd naar andere bammoeders en bamkinderen. Hoe gaan zij om met het alleenstaand moederschap? Voor welke keuzes komen ze te staan? Is het een voordeel om het alleen te doen en wanneer is het zwaar? En hoe is het voor de kinderen om alleen een moeder te hebben? Hoe geven ze de donor een plek in hun leven?´ ´Omdat ik een antwoord zocht op deze vragen besloot ik een boek te schrijven over bammoeders en hun kinderen. Ik heb met talloze vrouwen en hun kinderen gesproken, een aantal van hen heb ik geïnterviewd voor dit boek. Zo ontdekte ik in iedere vrouw een stukje herkenning. Ik vond het prettig te ervaren dat er meer vrouwen zijn voor wie de kinderwens belangrijker is dan de behoefte aan een partner. In andere dingen herkende ik me niet waardoor ik mezelf beter bewust werd van mijn eigen keuzes. Een groot verschil tussen bammoeders onderling is hoe ze een donor gevonden hebben en of de donor nog een rol in hun leven speelt. Met veel interesse heb ik geluisterd naar de motivaties van de vrouwen om het op die manier te doen die bij hen past. De beste manier is alleen die manier waar jij als moeder achterstaat en die je dus goed kunt uitleggen naar je kind. Dan kan je kind alles een goede plek geven in zijn of haar leven. De bevestiging hiervan vond ik tijdens de interviews met de bamkinderen. Het meest bijzondere aan hen is dat het eigenlijk hele gewone kinderen zijn. Niet anders dan kinderen uit traditionele gezinnen, wel met een bijzonder verhaal dat hun leven op een positieve manier kan beïnvloeden. Ze zijn blij met hun bestaan en dat is het allerbelangrijkste. Uit hun verhalen blijkt dat als een bammoeder een goede moeder is, die het kind liefde en veiligheid biedt, de kinderen prima opgroeien.´