In het ene openstaande scherm houdt Obe Alkema zijn stemmingsontwikkeling bij, in het andere perfectioneert hij de opmaak van de flowchart bij calamiteiten. Werknemers die ziek worden, moeten zo snel mogelijk weer aan het werk, vindt de overheid. Daar staat de geesteszieke, midden op de snelweg naar het negatieve zelfbeeld. Is ziekte niet een vorm van werk? Het verzuim wordt gestreamd. De werkvloer van de psyche wordt opgeleukt met aankopen uit het persoonlijk keuzebudget. Vanuit de kliniek past Alkema Marie Kondo toe op zijn depressie, therapie, consumptie, zijn leven.Obe Alkema (1993) debuteerde in 2018 met Obelisque, een poëzieglossy in millennial pink. Hij is poëziecriticus bij NRC Handelsblad en publiceert in/op diverse Nederlandse, Vlaamse en internationale tijdschriften/platforms. Over Obelisque (2018):‘Hier loopt iets of iemand helemaal leeg.’ – De Groene Amsterdammer‘Het soortelijk gewicht van woorden is in een glossy nu eenmaal vrij laag, en daarop is het overvolle Obelisque geen uitzondering.’ – NRC Handelsblad‘Dit is literatuur in het kwadraat.’ – Poëziekrant‘Zelf heb ik de bundel een tijdlang in ons toilet gelegd: steeds een stukje lezen, en vrienden die normaal de Cosmopolitan doorbladeren compleet ontwrichten.’ – De Standaard