Jodendom en christendom zijn twee godsdiensten die nauw met elkaar verbonden zijn, maar die elkaar, ondanks alle goede bedoelingen, vaak moeilijk kunnen vinden. De soms problematische verhouding komt niet alleen voort uit misvattingen over de religieuze opvattingen van de ander, maar ook uit een onbegrip over het wezen van de eigen traditie. In het enorme complex van de joodse traditionele en mystieke literatuur komt een weten omtrent de zin van het leven naar voren. Weinreb gebruikt hiervoor de term ‘het oude weten’. Het gaat hier om het feit dat aan Tora en traditie een logische, systematische en allesomvattende structuur ten grondslag ligt, die de eerlijke, naar waarheid zoekende moderne mens kan aanspreken en tevens voldoet aan het gerechtvaardigde verlangen van intellectuele aanvaardbaarheid. Uitgaande van het mystieke werk van Frederik Weinreb is de belangrijkste vraag die we ons stellen: Hoe verhouden zich jodendom en christendom? Wat is het wezen van de opkomst van het christendom, bezien vanuit het zogenaamde ‘oude weten’? We zullen zien dat jodendom en christendom niet alleen elkaar aanvullen, maar zelfs in zekere zin een eenheid vormen. Aan de hand van diverse onderwerpen als de doop, verloving, Betlehem, de opstanding en Jozua–Jozef–Jezus ontdekken we dat beide godsdiensten uit één en dezelfde bron putten, die een leidraad kan zijn bij het ontdekken van een grenzeloze diepte in zowel het Oude als het Nieuwe Testament.