Over Pim Fortuyn en zijn geschriften wordt heel verschillend geoordeeld. Ieders mening stond al van tevoren vast. Zijn bewonderaars reageerden uiteraard positief, zijn politieke tegenstanders - onder wie ook veel journalisten - uiterst negatief op zijn geschriften. Maar die dienden wel een politiek doel. Als geen ander wist hij te vertolken wat onder een groot deel van de bevolking leefde en door de politieke elite stelselmatig werd genegeerd.Pim Fortuyn heeft geen rehabilitatie nodig. Het is eerder andersom: criticasters zouden ruiterlijk moeten toegeven, dat ze hem ten onrechte hebben beledigd of geridiculiseerd. Meningsverschil, debat en discussie behoren tot de kern van een levendige politieke cultuur. De toon van zijn uitspraken en teksten, met of zonder voetnoten, mag geen excuus zijn om de politieke betekenis van Fortuyn te negeren.Zijn ideeën kunnen nu, elf jaar na zijn dood, niet zonder meer worden toegepast alsof de wereld heeft stilgestaan. Hij formuleerde zijn politieke ideeën niet in het luchtledige, maar in wisselwerking met maatschappelijke ontwikkelingen. De laatste tien jaar hebben ingrijpende veranderingen plaatsgevonden. Daarom was het ook nodig om kritische vragen te stellen. Waarin had hij gelijk en waarin niet? Waar was zijn visie gebaseerd op empirisch onderzoek? Welke van zijn oplossingen waren werkbaar? In hoeverre heeft Fortuyn nu nog invloed op de huidige politiek, of bewijst men hem slechts lippendienst? In de jaren negentig besprak Pim Fortuyn naast immigratie en integratie vele actuele onderwerpen. Zoals werkgelegenheid, veiligheid, normen en waarden, Israël, Europa, bureaucratie in zorg en onderwijs, informatietechnologie. Daarmee was hij zijn tijd ver vooruit. Maar dit werd in 2001-2002 nauwelijks gezien. In Pim 1 worden vooral zijn thema's besproken die ook nu een belangrijke rol spelen in politieke en wetenschappelijke discussies.