De verteller in Hoofdkwartier verliest, verraadt, eist op, keert, vervreemdt, vervloekt, faalt, valt, wendt voor, vlakt af, sterft en wordt uiteindelijk nieuw leven ingeblazen. Al blijft de dood nabij, evenals de vijand. Het werk van Sabine Kars biedt ruimte, roept vragen op. De vaak milde toon geeft meestal niet direct bij kennismaking de hevige lading prijs. Haar gedichten zijn meerduidig, intrigerend en indringend te noemen. Met poëtische precisie prikt ze in de huid, steekt er dan doorheen. 'Wat is echt? En hoe ben je binnengekomen?' Hoofdkwartier herbergt gedichten waarin Sabine Kars, ontheemd en met de tijd op de hielen, van formaat wisselt. Opdoemt en verdwijnt om tegen het eind van de bundel behoedzaam weer te verschijnen. En tracht een vorm te zijn. De dichter houdt zichzelf tegen het licht en zoekt door. Vanaf de grens tussen werkelijkheid en verbeelding. De waanzin is in iedereen. In Hoofdkwartier lijken de gedichten hier en daar hun eigen weg te gaan, maar blijken thematisch onderling sterk verbonden. Het werk van Sabine Kars biedt ruimte, roept vragen op. De vaak milde toon geeft meestal niet direct bij kennismaking de hevige lading prijs. Haar gedichten zijn meerduidig, intrigerend en indringend te noemen. Met poëtische precisie prikt ze in de huid, steekt er dan doorheen.