In 'De Eeuwige Ontgroening' schets Martijn Benders een onthutsend beeld van een wereld die door gehersenspoelde ambtenaren richting de afgrond wordt gedreven. Er bestaat een aanzienlijke groep linkse individuen die zich krachtig verzette tegen het heersende corona-verhaal, waaronder enkele van 's werelds vooraanstaande filosofen, zoals Agamben en Kacem. Dit standpunt werd echter sterk gecensureerd en in een kwaad daglicht gesteld door wat men 'neocon-links' of 'woke-links' noemt, als behorende tot iets dat enkel geassocieerd zou worden met wat zij als 'extreemrechts' beschouwen. In mijn boek bespreek ik de redenen achter deze acties, de onderliggende motieven, en hoe dit kenmerkend is voor een nieuwe vorm van fascisme die erop uit is om de macht permanent te grijpen. Het middenstuk van het boek wijdt zich aan poëzie. Het bevat een prachtige selectie van gedichten uit het Middellandse Zeegebied, van dichters uit Turkije en Griekenland, die gevangen zijn genomen en gemarteld door het regime. Het laatste deel van mijn boek is een manifest tegen het literaire nihilisme, zoals dat tot uiting komt in het Letterenfonds. Het onthult hoe dit fonds gedomineerd wordt door een groep christenen en 'wokies', wat onwenselijk is in een vrije samenleving. Er bestaat een aanzienlijke groep linkse individuen die zich krachtig verzette tegen het heersende corona-verhaal, waaronder enkele van 's werelds vooraanstaande filosofen, zoals Agamben en Kacem. Dit standpunt werd echter sterk gecensureerd en in een kwaad daglicht gesteld door wat men 'neocon-links' of 'woke-links' noemt, als behorende tot iets dat enkel geassocieerd zou worden met wat zij als 'extreemrechts' beschouwen. In mijn boek bespreek ik de redenen achter deze acties, de onderliggende motieven, en hoe dit kenmerkend is voor een nieuwe vorm van fascisme die erop uit is om de macht permanent te grijpen. Het middenstuk van het boek wijdt zich aan poëzie. Het bevat een prachtige selectie van gedichten uit het Middellandse Zeegebied, van dichters uit Turkije en Griekenland, die gevangen zijn genomen en gemarteld door het regime. Het laatste deel van mijn boek is een manifest tegen het literaire nihilisme, zoals dat tot uiting komt in het Letterenfonds. Het onthult hoe dit fonds gedomineerd wordt door een groep christenen en 'wokies', wat onwenselijk is in een vrije samenleving. 460 pagina's vol filosofie, humor, mooie poëzie en scherpzinnigheden. Nee nee, 'De Eeuwige Ontgroening' is absoluut geen 'zeurboek' waarin ik me over mezelf beklaag. Wat het wel is? Een boek dat je laat zien dat jij ook in precies dezelfde ontgroening zit, hoewel je misschien allang het misbruik hebt toegestaan. Grensoverschrijdend gedrag is in deze wereld namelijk de norm.