Waardenwerk vindt niet zelden zijn bron en aanjager in verontwaardiging: de emotie die ons laat weten dat iets niet klopt, niet deugd, niet goed is. Soms krijgt die verontwaardiging een heilig karakter. Dan zijn er waarden in het geding die ons ten diepste raken, die gaan over de kern van wat goed mens-zijn-in-deze-wereld behelst. Mag heilige verontwaardiging meedoen in onze wetenschapsbeoefening en in de praktijk van onze professie? Waardenwerk heeft op sommige momenten ook het karakter van spelende wijsheid. In de ervaring van de spanning tussen hoe het is en hoe het zou kunnen zijn, ontplooit zich een creatieve ruimte, een overgangsgebied waarin nieuwe betekenissen, nieuwe vergezichten en inspirerende perspectieven oplichten. De spanning nodigt ons uit tot scheppend werk en nieuw handelen vanuit persoonlijke betrokkenheid. Hoe mooi is het als wij onze wetenschap kunnen beoefenen en onze professie kunnen praktiseren vanuit de attitude van spelende wijsheid! Deze bundel (Waardenwerk-cahier nr 7) biedt twaalf opstellen over de weg van de mens die hij slingerend aflegt tussen de wetenschap van het geobjectiveerde kennen en de wereldbeschouwing van de inzichten en overtuigingen van het hart. Precies op dat slingerende pad vindt waardenwerk plaats. In de opeenvolging van de hoofdstukken ontvouwt zich daarbij steeds meer de notie dat het bij waardenwerk lang niet altijd op werken aankomt, maar ook op loslaten en overgave.