Het dualisme van leven en dood De auteur van dit boek geeft aan blij en dankbaar te zijn, dat hij – met vele anderen – een hoopvol vermoeden in zich draagt, dat sterven en doodgaan zich niet zullen voltrekken, zoals nogal eens wordt voorgesteld. Bijvoorbeeld dat met de laatste ademhaling niet alleen lichaam en brein tot ontbinding overgaan, maar ook onze geest en bewustzijn ophouden te bestaan. Dan wel dat we in een soort van eeuwigdurend hiernamaals overstappen. Beide voorstellingen gaan er van uit dat een werkelijkheid zich alleen kan voordoen binnen de ons vertrouwde noties van Tijd en Ruimte. Zonder die twee dimensies kan immers niets bestaan... Toch wel, beweren kwantumfysici sinds begin vorige eeuw. Hun bevindingen blijken tot een mentale omslag te kunnen leiden en tot een geheel andere kijk op het functioneren van de menselijke geest. Daarbij zou ook ons zicht op de werkelijkheid van dood en leven zich wel eens drastisch kunnen wijzigen. Vanuit meer persoonlijke, alledaagse ervaringen mondt de zoektocht van de schrijver uiteindelijk uit tot in het rijk van waarden met universele betekenis. Daarbij worden de grenzen van cultuurbepaalde verworvenheden en overtuigingen overstegen om zich tenslotte in een onvermoed niemandsland te begeven, waar het dualisme van leven en dood is opgeheven. Omdat de kern van de overwegingen universeel van aard is, zijn ze bruikbaar voor lezers met uiteenlopende levensoriëntaties zoals de christelijke, joodse, islamitische, boeddhistische, hindoeïstische, animistische tot en met agnostische en atheïstische.