De witte jas die een verborgen wereld opent. De dokter die in de rijkdom van de data ook de verwarring van het weten ontdekt. De patiënt die in de stilte van de dokter zichzelf hervindt. De verpleegkundige die ín de spanning rust creëert. De wetenschapper voor wie formules levend bewijs zijn. Het elektronisch patiëntendossier waarin de ongebruikte ruimte oneindig meegroeit met het aantal data. Een filosoof die verloren rondloopt en precies daarin de menselijkheid ervaart waarin elk mens, ziek of gezond, geworpen is.Organisatiefilosoof Mieke Moor liep een jaar lang door de lange gangen van het Radboudumc, sprak er met artsen, verpleegkundigen, patiënten, en vele anderen die op haar pad kwamen en keek naar wat zich om haar heen afspeelde. Ergens onderweg kruisten haar waarnemingen van de witte ziekenhuiswereld zich met haar al lang bestaande fascinatie voor het wit in de kunst, de taal, het denken. Zo ontstond een stille compositie van rondloopverhalen, logboeknotities en beschouwingen over wit en verschijnt door haar ogen de wereld van dit grote ziekenhuis in een menselijke maat.Mieke Moor publiceerde eerder Tussen de regels, waarvan onlangs de tweede druk verscheen. Eveneens publiceerde zij dit voorjaar samen met enkele vakgenoten Imperfecte adviseur.