Vrouwen op het moordenaarspad. Ze plegen een moord om een probleem op te lossen. Als ze dat eenmaal hebben besloten zijn ze niet meer te houden. De bloedmooie Janet S. vermoordde met een bijl een zakenman met wie ze een sexdate in een zomerhuisje had. Eerder had ze, ze was toen nog maar achttien, ook al een man vermoord. Zoals Janet belanden tientallen vrouwen, jong en oud, achter de tralies wegens moord. Ze hebben namen als Janet, Toos, Sonja of Semra. Hun slachtoffers zijn hun partner, kind, vader, minnaar, of hun rivale. Soms is jaloezie het motief, zoals bij Sylvana W., die Nikki Lawalata om het leven bracht omdat deze een relatie begon met W’s minnaar. Soms gaat het om een tragisch familiedrama. Soms ook vragen vrouwen iemand het vuile werk op te knappen. Zoals gangsterliefje Toos van V. die opdracht gaf haar vriend, drugshandelaar Ernesto Pistone, dood te schieten. Voor Moordwijven dook de auteur in archieven, ploegde dossiers door, sprak met advocaten en deskundigen. Moordwijven toont aan dat ook in de misdaad een emancipatiegolf plaatsvond. Hieke Wienke Jans publiceert in Panorama. Met Ralph Schippers schreef ze het Seriemoordenaars in Nederland. ‘(…) een geweldig geschreven boek. Soms lijkt het wel fictie.’