Tijdens een vakantie op Walcheren besluiten Kat en haar man Matthijs tamelijk impulsief de Randstad te verruilen voor het Zeeuwse platteland. Het hele gezin – met twee kleine kinderen en een hond – beleeft een Ik Vertrekje pur sang in de aanvankelijk ijskoude, leegstaande boerderij midden in de berijpte weilanden, aan de rand van Veere. Vol goede moed beginnen ze aan het avontuur, en hoewel hun nieuwe onderkomen maar zo’n honderd kilometer van hun oude huis vandaan ligt, kan het verschil tussen de twee plekken het beste in lichtjaren uitgedrukt worden. Kat laat zich echter niet kennen en stort zich vol overgave in het dorpse leven. Ze zet zich in voor de plaatselijke wijkvereniging, leert Belgen vangen, maakt kennis met siliconen Tarzans en gaat los op de zitmaaier. De alom aanwezige wind, natte hompen klei, kleine cultuurverschillen en landelijke eigenaardigheden: in deze verhalenbundel volgen we de dagelijkse perikelen van Kat die toch behoorlijk moet wennen aan het oh, zo rustige buitenleven… Irene de Muralt (1969) runt haar eigen tekstbureau. Als redacteur heet ze zich jarenlang met hart en ziel ingezet voor diverse opdrachtgevers. Inktpotten vol heeft ze vergoten voor anderen, maar de behoefte om een eigen boek te verwezenlijken bleef aan haar knagen. De verhuizing naar Zeeland bleek een goede voedingsbodem voor een verhalenbundel. Met Hoge hakken breken ook in klei zet ze haar eerste voetstappen in de schrijverswereld.