In de jaren dertig van de 20ste eeuw legde Michael Bachtin de basis voor de historische studie van de narratieve verbeelding. Zijn 'historische poëtica' spitste zich toe op de verbeeldingsconstructies die hij tijdruimten of chronotopen noemde. Dit boek is een poging om de theoretische inzichten en suggesties van Bachtin te systematiseren en te verrijken met recentere theorieën uit de literatuurwetenschap. De aandacht gaat daarbij naar de kern van het chronotoopconcept, namelijk het 'denken in beelden' en het feit dat tijdsconcepten bij zulke denkprocessen een hoofdrol spelen. Chronotopen kan men op drie verbeeldingsniveaus aan het werk zien: dat van de narratieve gebeurtenissen en situaties (Aion en Tyche), deglobale processen op het niveau van de plotruimte (Eschaton en Kairos) en op dat van de impliciete wereldbeelden en ideologieën. Via een overzicht van chronotopen op elk van die niveaus zal Verhaal en verbeelding de voornaamste tendensen in de ontwikkeling van de westerse verhaalcultuur ter sprake brengen.
