“De hel dat zijn de anderen” schreef een Franse filosoof ooit. “Jawel, maar alleen is ook niks”, zouden de auteurs van deze verhalenbundel daaraan willen toevoegen. Op het slagveld tussen deze uitersten spelen de korte verhalen in deze bundel. De omgang met de anderen en vooral de valkuilen en mislukkingen daarbij zullen voor iedereen herkenbaar zijn. Verhuizingen, zakenreizen, pogingen om in te burgeren in de provincie, lief en leed met huisdieren, jeugdervaringen, alles komt aan bod. De schrijvers gaan deze problemen met veel humor en zelfspot te lijf. Slechts een enkele keer waren de gebeurtenissen daarvoor te verdrietig, maar de lach overheerst toch in de vele verhalen. Leonie en Luuk waren in hun jeugd als buren bevriend met elkaar. Daarna ging elk zijn eigen weg, zij als zakenvrouw, hij als klinisch psycholoog. Na vele jaren troffen ze elkaar weer bij toeval op de sociale media. Een voorzichtige hernieuwing van het contact groeide uit tot een intensieve mailwisseling. Eerst was er het plezier van het schrijven, pas later kwam daar het idee van publicatie bij. Het resultaat is deze verhalenbundel: Goed bedoeld, dat wel...