Joost is een sterke, idealistische jongeman. Hij gaat tweemaal op vredesmissie, naar Libanon en Afghanistan. Maar als hij naar huis teruggaat, blijkt dat het grootste gevaar nog op hem wacht: achter de voordeur. Emotioneel geweld binnen relaties is onzichtbaar. Ook voor de slachtoffers. Je kunt zonder het te beseffen met heel veel verborgen verwondingen rondlopen. Het is geniepig gedrag dat stilgehouden wordt door de daders. Kleineringen, vernederingen, veranderen je gevoel. Het neemt al je energie en doet je aan jezelf twijfelen. Incasseren van kleineringen en vernederingen is heftig en heeft een grote impact op het slachtoffer. Je wilt vluchten, maar je kan niet weg. Je zoekt warmte en veiligheid, en dan slaat de dader nog een keer toe. Het ligt allemaal aan jou. Jijzelf bent degene die het iets met je laat doen. De dader wist zo in een oogwenk het geweld uit waardoor het lijkt alsof er niets is gebeurd: “Het zit in je hoofd, je ziet het verkeerd, je kunt nergens tegen, het was een grapje, neem het leven nu eens een keertje luchtig, ik heb het allemaal zo niet bedoeld.” Dat is het moeilijke van emotioneel geweld, het zit in gevoel: je kunt het niet aanwijzen of aanraken.