Heel lang is René Romijn als godsdienstleraar een ‘man van het woord’ geweest, je kan als leraar en schoolpastor moeilijk je mond houden. Maar in wezen is hij meer een ‘man van de gedachte’.
Zijn liefste bezigheid op vakantie is op een terras zitten en mensen kijken. Dat kan hij uren doen, wat vroeger wel eens hinderlijk was met opgroeiende kinderen…
Maar die beelden neemt hij mee en verwerkt die later weer in gedichten of stukjes proza. Hij reageert bijna nooit direct, maar herkauwt wat hij in gedachten of op papier heeft, net zo lang tot hij denkt dat het goed is.
Er zijn vier gedichtenbundels van hem verschenen, twee met zogenoemde Bijbelgedichten, één met gedichten over kerken en één met gedichten die geen verbintenis hebben met kerk of geloof.
In 2019 werd hij gevraagd om stukjes te schrijven voor in het kerkblad Geandewei. Deze stukjes vormen een weerslag van zijn observaties en gedachten over wat hij vindt dat belangrijk is om over na te denken.
Tussen deze columns door vindt u nog enkele gedichten die niet eerder zijn gepubliceerd.
