Wie krijgt parkinson? Waarom ik? Wanneer heb ik de ziekte opgelopen? In de loop van jaren is er één ding zeker: parkinson is geen besmettelijke ziekte. 70% van de mensen denkt er wel anders over. De meeste mensen kunnen er niet mee omgaan, dat is vaak een groot probleem met deze ziekte en dat is heel jammer voor de patiënt en voor de naasten. Ik weet ook wel dat het heel zwaar is, het blijft je je hele leven achtervolgen en het verkort ook nog eens je levensduur. Toen ik 12 jaar geleden alles over parkinson op straat gooide en dat ik ziek was, dan leer je pas je familie en je vrienden kennen. Ik had een groot vriendenclub opgebouwd. Waar zijn ze gebleven… Een paar zijn er overleden. Waar is de rest? Waar zijn de familieleden van mijn ex. Waar zijn mijn vrienden die ik niet meer zie. Je bestaat niet meer voor die mensen, je ging toch dood. Een vriendin van mij had ik laatst een sms gestuurd en ze zei: ik sms zo terug. Ze had geen tijd, ze moest de hond uitlaten zei ze. Dat zou kunnen, vroeger hadden ze geen hond. Ze zou de volgende dag terug sms'en. Dat is twee jaar geleden, ik wacht nog steeds op een sms. Een oud-collega hetzelfde: had ook geen tijd.