In 2012 organiseerde de dialectband "Kromme jongens" een reünieconcert. In de aanloop hiernaar schreef zanger Peet Kruit een paar columns (stukkies) in de regionale krant groot Westland. Deze stukkies eindigde steevast met de term "Ndus"; een lokaal stopwoordje voor als men uitgesproken is. Wat begon als een korte reeks verhandelingen over dialect, ontwikkelde zich tot een jaarrond verhaal over de jeugd van Peet in de jaren 70 en 80. Een tijd waarin de overgang wordt gerealiseerd naar gemoderniseerde massaproductie van groenten en bloemen in het Westland, ook wel "de glazen stad" genoemd vanwege de nauwe verwevenheid met de tuinbouw. De bijnaam ‘de glazen stad’ suggereert doorkijk en openheid, maar het leren kennen van de Westlandse cultuur vraagt jarenlange observatie van binnenuit. Peet geeft als het ware een ‘kom in de kas’ bij deze trotse en hardwerkende samenleving. Het lukt hem om de beelden uit z’n jeugd zo te beschrijven dat ze op het netvlies verschijnen als een slapstick. Zo ontstaat een vermakelijk tijdsbeeld en onbedoeld beschrijft Peet niet alleen zijn eigen jeugd, maar ook die van zijn generatiegenoten. 52 stukkies in een boekie geniet om lekker van te genieten, Ndus!