Geen enkele oorlog wordt beslist op het slagveld. Want de troepen in de frontlinie kunnen enkel strijd leveren dankzij een permanente aanvoer van levensmiddelen, wapens en munitie. Tijdens WOI deed de Britse Royal Navy er dan ook alles aan om de Duitse bevoorradingslijnen af te snijden. De strijd en de dominantie op zee waren beslissend, niet enkel voor de uitkomst van de Grote Oorlog, maar zelfs voor het voortbestaan van het Duitse Keizerrijk. En hoewel er voordien reeds meerdere schermutselingen plaatsvonden, werd de krachtsverhouding tussen de oppervlaktevloten in één confrontatie vastgelegd: de Slag bij Jutland. In een onvoorstelbare orgie van bloed en smeltend staal, van explosies en kruitdampen kwamen duizenden zeelui hierbij om het leven. Velen van hen verdwenen levend onder de golven, opgesloten in de waterdichte compartimenten van de oorlogsbodems. Adolf Hitler bracht zijn oorlogsjaren tijdens WOI aan het front door, maar de gebeurtenissen op zee volgde hij met grote belangstelling. Vastbesloten om het beter te doen trok hij lessen uit de Duitse nederlaag. En deze keer beschikte nazi-Duitsland over de twee sterkste slagschepen ter wereld: de Bismarck en de Tirpitz.