Al decennialang heeft het rijksbeleid voor de steden de centrale aandacht in de Nederlandse politiek. Zo waren er het Grotestedenbeleid, de Wijkenaanpak, Agenda Stad en meest recent het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid. Welke uitgangspunten hanteerde men in dit voortdurend wisselende beleid en wat waren de ‘feiten’ over de steden waar het beleid op was gebaseerd? Maurice Cramers, al meer dan 20 jaar beleidsambtenaar in Den Haag, laat zien hoe in een productieproces dat gericht is op overtuigen, subjectieve beweringen ‘uitharden’ tot vaststaande feiten. Hoe worden beweringen als ‘de leefbaarheid in 20 stedelijke gebieden staat onder druk’, ‘de stad is de economische motor van Nederland’, of ‘er bestaat een risico op tweedeling in steden’ tot objectief beschouwde feiten? In De Haagse feitenfabriek beschrijft Cramers hoe dat productieproces in zijn werk gaat en welke versterkingen hierbij worden ingezet. Maurice Cramers is sinds 2001 senior beleidsadviseur bij de ministeries van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM), Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) en momenteel Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening (VRO) en schreef mee aan diverse beleidsnota’s op het terrein van het rijksbeleid voor de steden.