Vroeg of laat worden we geconfronteerd met het sterfelijke van ons stoffelijke lichaam. We hebben die momenten niet te kiezen. We blijven verweesd achter met vragen, waarom. We zullen het nooit helemaal kunnen begrijpen maar we hebben geen andere keuze. Barts tracht een schouder te bieden voor hen die door een dal van droefenis gaan. Vroeg of laat worden we immers allen geconfronteerd met het sterfelijke van ons stoffelijke lichaam. We hebben die momenten helaas niet te kiezen. We blijven dan verweesd achter met vragen, waarom. We zullen het nooit helemaal kunnen begrijpen maar we hebben geen andere keuze. Ons lot ligt al vanaf geboorte niet meer in onze hand. Hoe moeilijk ook we kunnen niet anders dan trachten te aanvaarden wat ons brein niet helemaal verwerken kan. Toch is ons bestaan zinvoller dan we menen te verstaan. Geluk zit in kleine dingen. Een zonsopgang die t donker uit ons hart verlicht. Een vlinder die speels van bloem tot bloem. De zang van een vroege vogel die de laatste restjes droom melodieus laat verdwijnen. Zo werken we met ons allen aan het wonder. Een beleven van dag tot dag. Als we de stress van ons bestaan achter willen laten en enkel nog het positieve tot ons nemen, hoe schoon zou ons t leven hier. Als kinderen weer zorgeloos en ieder voor een ander weer een twinkeltje van plezier.