Hoe de tijdgeest weerklinkt in een concertzaal van naam en faam In 2022 is het 175 jaar geleden dat in Arnhem een groot zangersfeest werd gehouden. Het was 1847, de stad was uit de beknellende omwalling gebroken en er was plek aan de fraaie singels voor een huis voor de muzen, een Musis Sacrum of Huis voor Muziek. De Arnhemse zaal die voor die gelegenheid werd gebouwd, is wellicht de oudste concertzaal in Nederland die continu in gebruik bleef. Daarvoor onderging de zaal wel acht metamorfoses, acht architectonische en stedenbouwkundige ontwikkelingen. Iedere nieuwe fase werd ingeluid met feestelijke openingsconcerten, geprogrammeerd naar de geest der tijd. Musis Sacrum bewoog mee met het Nederlandse muziekleven. Soms was ze vroeg in de ontwikkeling en soms wat later dan de grote zalen in de Randstad. Op de podia was niet alleen muziek te horen; politieke bijeenkomsten, exposities en zelfs sportwedstrijden hadden er tot in de 21ste eeuw plaats. Met de allerlaatste verbouwing keerde de cultuur definitief terug: de Muzenzaal, de Van Beinumzaal en de Parkzaal bieden plek aan symfonisch repertoire, kamermuziek, wereld- en popmuziek. Oorlog, bestemmingsplannen en bezuinigingen bedreigden de zaal. In Musis Sacrum Arnhem 1847-2022 schrijft Ingrid D. Jacobs over de bewogen geschiedenis van Musis Sacrum, in relatie tot de ontwikkeling van de stad en het muziekleven van de Arnhemmers. In 2022 is het 175 jaar geleden dat in Arnhem een groot zangersfeest werd gehouden. Het was 1847, de stad was uit de beknellende omwalling gebroken en er was plek aan de fraaie singels voor een huis voor de muzen, een Musis Sacrum of Huis voor Muziek. De Arnhemse zaal die voor die gelegenheid werd gebouwd, is wellicht de oudste concertzaal in Nederland die continu in gebruik bleef. Daarvoor onderging de zaal wel acht metamorfoses, acht architectonische en stedenbouwkundige ontwikkelingen. Iedere nieuwe fase werd ingeluid met feestelijke openingsconcerten, geprogrammeerd naar de geest der tijd. Musis Sacrum bewoog mee met het Nederlandse muziekleven. Soms was ze vroeg in de ontwikkeling en soms wat later dan de grote zalen in de Randstad. Op de podia was niet alleen muziek te horen; politieke bijeenkomsten, exposities en zelfs sportwedstrijden hadden er tot in de 21ste eeuw plaats. Met de allerlaatste verbouwing keerde de cultuur definitief terug: de Muzenzaal, de Van Beinumzaal en de Parkzaal bieden plek aan symfonisch repertoire, kamermuziek, wereld- en popmuziek. Oorlog, bestemmingsplannen en bezuinigingen bedreigden de zaal. In Musis Sacrum Arnhem 1847-2022 schrijft Ingrid D. Jacobs over de bewogen geschiedenis van Musis Sacrum, in relatie tot de ontwikkeling van de stad en het muziekleven van de Arnhemmers.