Roel Houwink (1899-1987) was in het interbellum een gezaghebbend criticus, gerespecteerd tijdschriftredacteur en uitgeversadviseur. Hij staat verder bekend als een fijnzinnig dichter en medevernieuwer van het Nederlands proza kort na de Eerste Wereldoorlog. In 1925 kreeg hij poëzie toegezonden die hem aangenaam verraste. De afzender was de twintigjarige onderwijzer Gerrit Achterberg. Deze koesterde maar één ambitie: dichter worden. Houwink heeft zijn werk begeleid en gepromoot. Dit leidde tot Afvaart, de eerste in een reeks van bundels waarmee Achterberg een van de grootste dichters uit het Nederlands taalgebied werd. In een uitvoerig essay in Mijn metgezellen laat Houwink zien dat Afvaart reeds ‘de hele Achterberg’ representeert en duidt hij het overbekende feit van Achterbergs moord op zijn hospita. Ook heeft Houwink aan de wieg van het dichterschap van leeftijdgenoten Henny Marsman en Jan Slauerhoff gestaan. De vriendschap met Marsman wordt gekenmerkt door eenzelfde inmenging in elkaars werk en hun hang naar modernisme. Rob Molin (1947) publiceerde recentelijk een biografie van Bertus Aafjes (In de schaduw van de hemel, 2014) en een kritische roman over de katholieke kerk annex het biograafschap van christelijke dichters (Najaarshof, 2016).