Om niet te vergeten wat ze met haar psychologe wilde bespreken begon Erna Meerwijk met het opschrijven van haar gedachten en gevoelens in korte tekstjes en kleine gedichtjes. Na een paar herseninfarcten had ze te maken met concentratiestoornissen, alexie en grote vermoeidheid. Het herstelproces verliep langzaam en kende veel pieken en dalen. De toegankelijke teksten zijn een verzameling van allerlei emoties en dagelijkse situaties. Naarmate ze meer met anderen sprak over haar proces, bleek dat bijna iedereen wel een portie verwerking te doen heeft. En in feite maakt het niet uit welke ervaring er verwerkt moet worden; iedereen gaat door dezelfde fasen heen. Van ontkenning en boosheid, verdriet en angst, tot hoop en durf. Een soms lange weg, die voor niemand in hetzelfde tempo verloopt. Het idee de enige te zijn die zo'n proces doormaakt kan een gevoel van onmacht, falen en eenzaamheid geven. Erna Meerwijk wil met dit boekje een handreiking doen naar mensen, die nog midden in de verwerking zitten en een beetje begrip nodig hebben, in de hoop dat de herkenning van de gevoelens en situaties wat kracht en steun zal geven.