Is het toevallig dat in dezelfde week een Oostenrijks schrijver en twee zussen uit Australië een gastenkamer betrekken in een pensionnetje waar haast nooit iemand verblijft? En dat precies in die week een gehate dorpsgenoot een dodelijke val van zijn paard maakt? Of moeten we het in het dorp zelf gaan zoeken? Iedereen heeft er met het slachtoffer blijkbaar nog een oude rekening te vereffenen.
Is het echt maar een ongeval, of zit er meer achter?
De spanning komt niet van de actie, maar wordt druppeltje na druppeltje opgebouwd.
Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd en speelt dus nù. De lezer krijgt daardoor het gevoel als een bevoorrecht getuige op de eerste rij te zitten. Je leest niet alleen de actie of de dialogen, maar je verneemt tegelijk wat de personages denken. En dat komt niet altijd overeen met wat ze zeggen…
