Gelden in het literaire domein dezelfde wetten en regels als in het normale sociale verkeer? Heeft een literaire schrijver als schrijver een verantwoordelijkheid tegenover de samenleving? Na de bevrijding van Nederland leidden deze algemene kwesties tot de prangende vraag in hoeverre men een schrijver kon aanrekenen dat hij/zij literair actief was geweest tijdens ‘de Nieuwe Orde’. Hoewel de naoorlogse zuivering van het Nederlandse literaire veld werd uitgevoerd door onomstreden literatoren, was deze van meet af aan controversieel. In dit boek analyseert Ted Laros het zuiveringsproces en de felle strijd tussen de culturele, politieke en juridische elites die erbij betrokken waren. 1. Inleiding 2. De zuivering vanuit historisch-sociologisch perspectief. De casussen België en Frankrijk 3. De zuivering van het literaire veld door de Ereraad voor de Letterkunde, 1945-1946. Institutionele en discursieve analyse 4. Letterkundige rechtspraak. Analyse van geselecteerde casussen van de Ereraad voor de Letterkunde 5. Publieke en politieke reacties. De totstandkoming van de Wet zuivering kunstenaars van 5 april 1946 6. De zuivering van het literaire veld door de Centrale Ereraad voor de Kunst, 1946-1952. Institutionele en discursieve analyse 7. Juridische rechtspraak. Analyse van geselecteerde casussen van de Centrale Ereraad voor de Kunst 8. Conclusie