Als doden zo stil (2019) met als thema ‘aanraken’, volgt op eerder werk over ‘ontmoeten’ in Vuurvliegjes in m’n buikholte (2017) en over ‘ik en de ander’ in De witte spiegel (2014). Een zoektocht naar fysieke lichamelijkheid, om personen te voelen, om zichzelf te voelen.
Zijn poëzie oogt soms vormvast, maar schijn bedriegt. Hardop lezen, over de regeleinden heen, brengt de klankrijkheid tot leven en helpt om de beelden en associaties te horen en de gelaagdheid te verstaan. Laat je raken, aanraken door zijn poëzie!
Marten Janse is professioneel taalgebruiker die het kennisterrein van de taalwetenschap tot de menswetenschappen rekent.
