‘He’s as crooked as a bent nail,’ zegt Anneke fel, ‘hij liegt alsof het gedrukt staat! Hij wist mijn rooster. Hij stond altijd bij het lokaal. Op het geologisch instituut. Ik dacht: wat aardig, hij was altijd om me heen, hij liep met mij mee. Hij had meteen in de gaten dat ik geld had. Maar ik leefde gewoon. Ik kocht geen belachelijk dure dingen. Ik wilde graag mijn studie afmaken. Ik ben eigenlijk nooit echt verliefd op hem geweest. Ik dacht: hij heeft me nodig. Pas later wist ik het: hij was een stalker. Hij heeft mij gewoon ingekapseld, ingepakt. Hij heeft me in zijn val gelokt. Hij verkrachtte me. Ik moest wel met hem trouwen.'
Dit is de tweede en herziene druk
