Zelfs de kerken waren geen oase van rust. Was het geen nieuwe preekstoel die geplaatst werd, dan stonden biechtstoelen en portiekaltaren in de steigers. Op straat heerste een kakafonie van lawaai van roepende venters, schaterlachende zuipschuiten, hamerslagen in open smidsen, zagende en kloppende timmerlieden, bakkers, wevers, blaffende honden die schreeuwend de bek werden gesnoerd, krijsende kippen die de nek werden omgedraaid, geitengeblaat en niet te vergeten de deernen die klanten naar hun schoot lokten, dit alles onder een deken van verstikkende stank. Dit keer zette het helse kabaal en getier van een vrouw de gehele buurt rond de Sint-Katelijnekerk te Mechelen op stelten. Deuren van huizen vlogen open. Mannen en vrouwen liepen in paniek de straat op, armen zwaaiend hoog in de lucht. Moord en brandgeschreeuw hoorde je wel vaker wanneer een vrouw in barensweeën op de baarstoel het niet meer uithield van de pijn, maar dit keer klonk het anders, heftiger…