De Amerikaanse filosoof Christine Korsgaard ontwikkelt in dit boek een invloedrijke dierethiek. Ze gaat uit van het kantiaanse principe dat we dieren niet als middel mogen gebruiken voor onze eigen doelen. Dieren hebben eigen doelen. Het welzijn van elk voelend wezen horen we te behandelen als doel op zich, en dus als iets van absoluut belang. Korsgaard veegt de vloer aan met de gedachte dat de mens belangrijker is dan de andere dieren, dat onze morele aard ons superieur maakt aan de andere dieren, en dat we door onze unieke capaciteiten beter zijn dan de andere dieren. Ze behandelt een aantal praktische vragen: of we het recht hebben om dieren te eten, ze in te zetten bij dierexperimenten, of we ze voor ons kunnen laten werken, of we dieren mogen inzetten in oorlogen, of we ze als huisdier mogen houden, en waarom het verkeerd is dieren te laten uitsterven. Het nawoord bij dit standaardwerk is van GAIA-voorzitter en dierenactivist Michel Vandenbosch en filosoof Johan Braeckman. Christine Korsgaard is emeritus hoogleraar aan Harvard University. Ze wordt beschouwd als een van de invloedrijkste filosofen van de laatste decennia.