Over de auteur, Cathrien (Catharina) Kats (1953). Als gepensioneerd docent pedagogiek aan de PABO heb ik me gaandeweg meer bekwaamd in het schrijven, met name door de schrijverscursus van Janko Ekkel. Mijn interesse ligt bij kinderen. In mijn verhalen wil ik het verleden tot leven brengen, beleefd door de ogen van kinderen. Tevens spelen vertrouwen en liefde voor ouders en verdere familie een belangrijke rol. In de verhalen worden de kinderen meegenomen naar belang-rijke gebeurtenissen in het verleden. De tekst is zowel in het Nederlands als in het dialect. De streektaal stimu-leren als erfgoed is een belangrijk thema voor mij. Over in het boek. Inleiding. Als kind kwam ik (Catharina Kats) al bij De Bootsman, begin jaren zestig. De Drie Gezusters Schottert leidden toen het café. Als we er dan op ons zondagse gezinstochtje langsreden, om over de Ommer Grensweg naar Duitsland te rijden, dan wees mijn vader al: ‘Doar goat wi-j straks ee’m opstikk’n.’ Wat zoveel betekende als ‘even wat drinken’. En dat deden we dan later ook. Eerst moesten we nog naar Duitsland, Itterbeck en Uelsen, waar onze vader ons opmerkzaam maakte op de overal met vitrage zogenaamde dicht-gehangen ramen: ‘Kiek, die Duutsers hebt alles dichte hang’n. Zi-j kunt wel noar buut’n kiek’n, maar wi-j niet noar binn’n. Apart volk die Moffen’. Terug reden we dan door die mooie bossen en stopten bij De Bootsman. Va voor een biertje en Moe en de kinder’ voor thee en ranja. De Bootsman. De geschiedenis vertelt, dat vroeger, zo’n 150 jaar geleden een van onze voorvaderen aan de Rivier de Vecht heeft gewoond. Deze man had een bootje waarmee hij mensen uit Junne en Beerze, die meestal te voet naar Ommen gingen, overzette. Hij kreeg al gauw de bijnaam ‘De Bootsman’. Deze huisnaam bleef jaren bewaard, maar raakte later toch in de vergetelheid. Sinds 1987 is de naam ‘De Bootsman’ in ere hersteld. Hij had een enorme betekenis voor de hele buurtschap, van jong tot oud, mens en dier.