Zijn deze Legenden van Lagelande een proeve van blackout poetry, en dus stiftgedichten… of zeer korte griezelverhalen? Allebei, neem ik aan. Ik ben al enkele jaren gefascineerd door het schrappend schrijven van de blackout poetry, en voor mijn griezelverhalen liet ik me al eens inspireren door sagen en legenden. Nu vroeg ik mij af wat het zou geven als ik het Oost-Vlaams sagenboek van Stefaan Top als bronmateriaal zou gebruiken. De collages van woord en beeld laten zich lezen en bekijken als berichten van gene zijde, boodschappen uit een parallelle wereld, de alternatieve realiteit van Lagelande – waar de mythes van Vlaanderen werkelijkheid zijn. Uiteraard zit er ruis op de lijn, is de communicatie gestoord, zijn de letters moeilijk leesbaar en komen de beelden slechts fragmentair door, en uit perspectief getrokken. De collages dienen ontcijferd te worden en hoewel ze oorspronkelijk in kleur werden gemaakt, heb ik uiteindelijk gekozen voor een compromisloos zwartgrijswit. De kleurrijke versie kunt u eventueel opsporen op instagram.com/patrickbernauw, geheel gewijd aan mijn blackout poetry collages. Patrick Bernauw