Leven is de dag voordat je doodgaat. Je hoeft er weinig voor te doen. Je blijft gewoon bestaan. Zonder morgen, zonder toen.
Die zijn al lang vergaan.
Het is een van de laatste foto’s. Je zit tussen je zussen. Kromgegroeid. Rond je oog nog de laatste schaduw van een valpartij. Tante Joke heft een glas wijn omhoog. Jij een glaasje tonic. Je lach is kleiner geworden. Je haar dunner. Je draagt oorbellen en ringen. Vandaag ben je er nog. ‘Dit is ze’, zeg ik, ‘mijn moeder.’
Na het overlijden van haar moeder, gaat de schrijfster op zoek naar antwoorden. Wie was zij en hoe is zij zo geworden. Deze prachtige Tilburgse familiegeschiedenis neemt je mee op een ontdekkingsreis waaruit je niet kunt ontsnappen. Het ontroert, verrast en shockeert. Soms hilarisch, soms absurd, maar altijd ongebruikelijk en onverwacht. Hun geschiedenis breekt open en geleidelijk stappen zij uit de duisternis van het verleden en worden mensen van vlees en bloed. Er komt kleur op hun gezicht, pretlichtjes in hun ogen en tranen op hun wangen.
