Magritte, Van Ostaijen en Hergé dienden, elk op hun eigen manier, als dankbare inspiratiebron voor “De verzinning”.
Die verzamelt gedichten en korte verhalen door "de man" verzonnen, liggend in zijn lange ligzetel, ogenschijnlijk niets doend maar met een brein bruisend van verbeelding.
Het is daarom ook aangewezen “De verzinning” te lezen, liggend onder het licht van een leeslamp, in een weldoende lange zetel.
In de beste Belgische traditie tekent en schrijft Raf Koens, soms tegen alle logica in, op bijna surrealistische wijze met zijn “mechanomorfisme” als spirituele krachtbron.
"De man "die hem bedacht, houdt niet van de poëzie die ontstaat ondanks hemzelf en die hij dientengevolge maar met mondjesmaat prijsgeeft. Het “zkv” zorgt voor verzoening met het verzinnen.
