Sommige wedstrijden kies je niet. Ze worden je gegeven. Zonder voorbereiding. Zonder spelregels. Met verlies als startpunt. Toen Daphne van Dijk haar enige zusje Sanne verloor, veranderde haar leven in één klap. In beweging vond ze onverwacht iets wat haar overeind hield. Voetbal was het eerste dat haar (even) afleidde, en zelfs weer liet genieten. Dat voelde ongemakkelijk. Mocht dat wel — plezier halen uit iets dat toch ‘maar een spelletje’ is? Voor het antwoord op die vraag sprak ze met tientallen mensen die óók een groot verlies leden. En wat bleek: sport en beweging bleken voor velen essentieel in het omgaan met rouw. In Winnen door Verliezen lees je het verhaal van Daphne zelf én dat van negen anderen, onder wie voormalig topkeeper Patrick Lodewijks, volleybalicoon Lonneke Slöetjes en paralympisch basketballer Marc van de Kuilen. Wat hen verbindt: ze bleven in beweging — letterlijk — en vonden daarin houvast, ritme en kracht. Een kracht die geen enkele sportieve overwinning ooit had gebracht. Dit boek is geen handleiding voor rouw. Dit boek is een ode aan het lichaam dat weet wat het hoofd nog niet begrijpt. Aan verliezen — en toch iets vinden dat blijft. Over de winst die soms pas zichtbaar wordt als het scorebord allang op zwart staat. Daphne: ‘Ik voel me rijk. Rijk omdat ik onderdeel ben van een club van mensen die verloren, maar daardoor ook iets van onschatbare waarde hebben gewonnen.’ Patrick: ‘Het leven geeft altijd weer nieuwe kansen. Pak ze. Klemvast.’