Een leven zonder kerk? Het wordt steeds gemakkelijker om je dit voor te stellen. Gedurende zijn dertigjarig predikantschap zag predikant Aarnoud van der Deijl de kerk in Nederland meer dan halveren. Het bezorgde hem rouw; de fases van ontkennen tot berusten heeft hij allemaal doorlopen. Dit boek stelt existentiële en maatschappelijke vragen, niet alleen aan de kerk en de gelovigen, maar ook aan de samenleving als geheel. Alle plannen om de kerk aantrekkelijker te maken, hebben de kerk niet gered – maar redden we het wel zonder kerk? Kunnen we zonder de (oer)verhalen, de beelden en rituelen, de gemeenschap van mensen die naar elkaar omzien, de ethische reflectie, of leidt verlies daarvan automatisch tot ‘verarming’ van individu en samenleving? Aarnoud van der Deijl opent hierbij het gesprek. Vanuit zijn persoonlijke betrokkenheid analyseert Van der Deijl scherp en met mededogen ‘zeven plannen die de kerk niet konden redden’. Maar hij stopt zijn betoog daar niet. Hij gaat te rade bij al dan niet gelovige ‘kritische vrienden’ zoals Kristien Hemmerechts, Nadia Kroon, Stephan Sanders, Klaas Smelik, Paul van Tongeren, Alain Verheij en Yvonne Zonderop. Mensen die ‘kerkloos’ waren maar kerkelijk werden, of die de christelijke cultuur van groot belang achten. Dr. AARNOUD VAN DER DEIJL (1964) is een leven lang predikant en schrijver. Veel artikelen van hem verschenen in “Woord & Dienst”. Hij is hoofdredacteur en mede-auteur van de boeken “Doornse Catechismus” en “Doornse Levenskunst” en van de spirituele ontdekkingsgids “Inspirerend Zeeland”. HENK DE ROEST, hoogleraar Praktische Theologie (PThU) “Dit is een boek waarop we gewacht hebben. Eerlijk en in uiterst persoonlijke stijl gaat de auteur de plannen na die de kerkverlating niet hebben kunnen stoppen. … Hij rouwt daarom, maar ziet ook het betekenisvolle dat gebeurt in al dan niet kleine geloofsgemeenschappen.”