Een schoolexcursie brengt de jonge Nederlander in de jaren tachtig naar Oost-Berlijn, Prenzlauer Berg achter de Muur. Een scene van kunstenaars die ontsnappen aan het leven van alledag. 'Het leven is een reis, de wereld een theater.' Hij maakt vrienden, zoals de Joodse Samuel, die onverwachts de stad moet ontvluchten. En Klaus, met ouders als Stasi-informanten, maar vol lichte ideeën. 'De vrije geest behouden, roekeloos durven zijn.' Maar bovenal is het Lotti die hem jaren naar deze stad drijft. Een geprivilegieerde schoonheid belast met een meedogenloze erfenis van een oorlog. Grillig en onbereikbaar, maar jarenlang een belofte. In de stad waar haar geschiedenis zit ingesloten. 'Een zwart verhaal." zoals ze eens zei. Jarenlater, met het eerste ochtendlicht door de gordijnen, blijkt hoe donker het is. In 2019 gaat hij terug voor de viering van 30 Jahre Mauerfall met zijn vrienden van toen. Een onvergetelijk slotakkoord, een louterend hoogtepunt. Met haar in het allermooiste blauw. In de roman is het de adoratie die verblindt, maar hem ook meeviert. Met de euforie van onafhankelijkheid en de troost van de niet oordelende kunst.