De overheid wil meer mensen op de fiets. Meer fietsgebruik betekent echter ook meer fietsongevallen. Dat komt ook omdat onze wegen niet veilig genoeg zijn om te fietsen. De Vlaamse overheid wil tegen 2040 geen ongevallen meer met fietsers en maakte daarom een Vlaams Verkeersveiligheidsplan. De oplossingen in dit plan zijn onvoldoende om dat doel te bereiken. Meer fietspadenprojecten bieden slechts plaatselijk een oplossing. Er is een schaalvergroting nodig waarbij alle wegen worden aangepakt. Handboeken met richtlijnen voor fietsvoorzieningen bestaan, maar zijn verouderd. Ze dateren van voor de e-bike. Ze worden bovendien alleen toegepast op nieuwe projecten, niet op de bestaande wegen. Zo blijft het grootste deel van de wegen erbij liggen zoals ze in het verleden werden aangelegd, met behoud van heel wat onveilige situaties: veel te smalle fietspaden, moordstrookjes langs verkeerswegen, fietspaden op stoepen langs hoge afsluitingen aan uitritten van percelen. Omdat telkens de wegbeheerder zijn verantwoordelijkheid niet opneemt, is het aan de verkeersdeelnemers zelf om zich aan te passen aan de onvolkomenheden van de weginrichting. Dit boek stelt dit aan de kaak en introduceert een honderdtal maatregelen op het vlak van wegcode, verkeersplanning, ontwerp en beheer van wegen om deze veiliger te maken voor fietsers. 101 boosters voor fietsers behandelt vooral de relatie tussen verkeersveiligheid en weginrichting.